K-2

Co to jest witamina K2? Jakie jest jej działanie?
Wprawdzie witamina K została odkryta już w ubiegłym wieku, jednak to właśnie teraz zaczynamy w pełni rozumieć i doceniać jej rolę. Do niedawna była kojarzona głównie z procesem krzepnięcia krwi. Obecnie wiadomo, że jej funkcje w organizmie są znacznie szersze. Zanim jednak poznamy jej działanie, odpowiedzmy sobie na pytanie: czym jest ta niezwykła witamina?
Co to jest witamina K2?
Pojęcie witamina K nie oznacza pojedynczej witaminy, a grupę co najmniej trzech głównych: K1, K2 i K3. Witamina została odkryta w 1930 roku przy okazji badań nad metabolizmem cholesterolu. Wtedy to poznano jej rolę w procesie krzepliwości krwi i nazwano witaminą koagulacji. Niedługo po tym odkryciu ustalono strukturę chemiczną związku oraz wyodrębniono jego dwie formy. Witaminę K1, którą otrzymano z liści lucerny oraz witaminę K2 wyekstrahowaną z rybiego mięsa. Witamina K2 jest to właściwie cała grupa związków – menachinonów , określanych skrótem MK.
Witamina K1 a K2
Czym różnią się te dwie witaminy? Pierwsza występuje tylko w pożywieniu roślinnym – zielonych liściach i warzywach oraz oleju roślinnym. Grupa witamin K2 natomiast jest wytwarzana przez bakterie saprofityczne układu pokarmowego oraz występuje w mięsie i produktach pochodzenia zwierzęcego (mleku i jego przetworach oraz jajkach). Generalną różnicą między dwoma związkami jest sposób ich transportu. Witamina K1 jest transportowana przez trójglicerydy, głównie do wątroby, a witaminę K2 transportują lipoproteiny LDL i HDL i dostarczana jest do różnych tkanek. Witamina K2 cechuje się długim okresem półtrwania – aż do 72 godzin, podczas gdy K1 tylko 1,5 godziny. Znaczna różnica jest również między wchłanialnością obu związków – organizm może przyswoić tylko do 15% K1, natomiast K2 wchłaniana jest w całości.
Działanie witaminy K2
Witamina K2 jest nie tylko istotna dla procesu krzepnięcia krwi. Najnowsze badania pokazują, że jej funkcje są znacznie szersze. Witamina ta przyczynia się do prawidłowego metabolizmu wapnia, ponieważ odpowiada za aktywację białek, które go transportują. Jeśli białka te są aktywne, wapń zostaje dostarczony do kości. Witamina K2 jest, więc niezbędna do zapobiegania osteoporozie.
Witamina K2 a kości
Dotychczas uważano, że dla zachowania mocnych kości trzeba dostarczać w pożywieniu wapń, magnez i witaminę D. Badania wykazały jednak, że często jest to niewystarczające i nawet dieta bogata w wapń nie zapobiega osteoporozie. Dlaczego tak się dzieje? Wapń bez witaminy K2 nie może trafić do tkanek takich jak kości i zęby. Jedną z funkcji K2 jest aktywacja i wzmacnianie białek GLA, w tym osteokalcyny, która odpowiada m.in za wzrost i przebudowę kości oraz ich mineralizację. Osteokalcyna wiąże wapń w kościach, a jej niedobór zwiększa ich kruchość. Witamina K2 przeciwdziała też procesom resorpcji kości poprzez hamowanie aktywności osteoklastów (komórek kościogubnych). Liczne badania wykazały, że przyjmowanie witaminy K2 wraz z wapniem i witaminą D może zwiększyć wytrzymałość kości oraz wpłynąć na poprawę ich zwartości mineralnej oraz poprawić szerokość kości udowej. Przyjmowanie K2 pomaga zapobiec złamaniom kości, które są często związane z osteoporozą.
Niedobór witaminy K2
Niedobór witaminy K2 występuje rzadko, jednak istnieje grupa osób na niego narażonych. Wśród nich znajdują się osoby ze schorzeniami wątroby oraz cierpiące na zespół złego wchłaniania. Niedobór grozi również osobom, które przebyły antybiotykoterapię lub stosują leki przeciwzakrzepowe.
Suplementacja – dla kogo?
Suplementacja witaminy K2 jest bezpieczna, do tej pory nie stwierdzono przypadków jej przedawkowania. Szczególnie polecana jest kobietom w okresie pomenopauzalnym, osobom, które stosują suplementy wapnia oraz tym, którzy przeszli antybiotykoterapię. Witamina K2 może być stosowana profilaktycznie w celu zapobiegania osteoporozie. Suplementację powinny również rozważyć osoby, których dieta jest mało urozmaicona lub oparta na produktach przetworzonych np. fast foodach. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę K2 nie jest wysokie, ponieważ organizm każdą jej cząsteczkę może wykorzystać wielokrotnie. Przyjmuje się, że dobowa dawka powinna wynosić 1μg/kg masy ciała.
Przejdź do strony głównej